معنی خدای بابلی

مردوخ

انو

بابلی. [ب ِ] (ص نسبی) منسوب بشهر بابل:
در شب خط ساخته سحر حلال
بابلی غمزه و هندوی خال.
نظامی.
خلق از آن سحر بابلی کردن
دل نهاده ببابلی خوردن.
نظامی.
گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه ساحری بکنم تا بیارمت.
حافظ.
- اِذخِر بابلی، قسم متوسط اذخر.
- کمان بابلی، کمان ساخته ٔ بابل:
کمان بابلیان دیدم و طرازی تو
که برکشیده شود بَابْروان تو ماند.
دقیقی (از احوال و اشعار رودکی ص 1275).
- هاروت بابلی، نام فرشته ٔ معروف که با ماروت غالباً اسم برده شوند و آورده اند که در چاه بابل معلق باشند:
گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه ساحری بکنم تا بیارمت.
حافظ.

بابلی. [ب ُ] (ص نسبی) منسوب بشهر بابل مازندران.

بابلی. [ب ِ] (اِ) می. باده. || سحر. جادو. (منتهی الارب) (دزی ج 1 ص 47).

بابلی. [ب ِ] (اِخ) رجوع به محمدبن علاءالدین شود. (اعلام زرکلی ج 1 ص 137).

بابلی خوردن. [ب ِ خوَرْ / خُرْدَ] (مص مرکب) بسحر بابلی فریفته شدن:
خلق از آن سحر بابلی کردن
دل نهاده ببابلی خوردن.
نظامی.

خط بابلی. [خ َطْ طِ ب ُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) خط قوم بابلی. (از تاریخ ایران باستان ص 1611 و 1619).

هاروت بابلی. [ت ِ ب ِ] (اِخ) رجوع به هاروت شود.

بابلی دادن. [ب ِ دَ] (مص مرکب) تخفیفی است از باولی دادن. رجوع به باولی دادن شود.

مربوط به بابِل،
از مردم بابِل،
تهیه‌شده در بابِل: کمان بابلی،

از مردم بابُل،

شمش

منسوب به بابِل، کنایه از: جادوگر. [خوانش: (بِ) (ص نسب)]

(صفت) منسوب به بابل از مردم بابل. (صفت) منسوب به بابل (مازندران) از مردم بابل.

660